Կուկոլկան մեղմ և բարեկամական շուն է, որը վաղուց սիրված է Վանաձորի Սայաթ-Նովա զբոսայգու այցելուների կողմից։ Նա ուրախությամբ դիմավորում է մարդկանց, ուղեկցում նրանց զբոսանքների ժամանակ և հաճույքով ընդունում է հյուրասիրություններ։ Սակայն 2024 թվականի ամռան վերջում նրա վիճակը կտրուկ վատացավ։ Նա դարձավ անտարբեր, կորցրեց հետաքրքրությունը շրջապատող աշխարհի նկատմամբ, իսկ անհանգստացնող արյունային արտադրությունները լուրջ մտահոգություն առաջացրին։
Բարեբախտաբար, քաղաքի խնամատար բնակիչ Կոնստանտինը նկատեց այս փոփոխությունները և նրան բերեց մեր կլինիկա։ Մանրակրկիտ հետազոտությունից հետո մենք ախտորոշեցինք վեներական սարկոմա՝ չարորակ ուռուցք, որը պահանջում էր անհապաղ բուժում։ Որոշում կայացվեց սկսել քիմիաթերապիայի կուրս։
Քիմիաթերապիայի համար անհրաժեշտ Վինկրիստին դեղամիջոցը և՛ հազվադեպ էր, և՛ թանկ, սակայն մեր Տումանյանի ընկերների օգնությամբ, ովքեր նախկինում աջակցել էին Գատայի բուժմանը, մենք կարողացանք ձեռք բերել անհրաժեշտ դեղամիջոցը։ Քիմիաթերապիան բարդ գործընթաց է, որը պահանջում է խիստ վերահսկողություն։ Չորս շաբաթ շարունակ Կուկոլկան բուժում էր ստանում, անցնում էր կանոնավոր արյան անալիզներ և գտնվել էր մեր անասնաբույժների խիստ հսկողության ներքո։
Բուժման ողջ ընթացքում նրա կողքին էին կամավորները, ինչպիսիք են Յուլիան, ովքեր հոգ էին տանում նրա մասին, բերում էին սնունդ և հետեւում նրա վիճակին։ Նրանց բարությունն ու ուշադրությունը Կուկոլկային ապահովության և հանգստության զգացում տվեցին։
Ժամանակի ընթացքում նրա վիճակը սկսեց բարելավվել՝ անալիզները դրական արդյունքներ ցույց տվեցին, ախորժակը վերադարձավ, նա դարձավ ավելի ակտիվ։ Բուժման ավարտին նա կարողացավ վերադառնալ զբոսայգի, որտեղ կրկին դիմավորում է այցելուներին իր ջերմությամբ ու քնքշանքով։
Կուկոլկայի ապաքինումը հնարավոր դարձավ միայն հոգատար մարդկանց առատաձեռնության շնորհիվ։ Նրա պատմությունը ևս մեկ ապացույց է, որ միասին մենք կարող ենք փրկել կյանքեր և հույս պարգևել նրանց, ովքեր դրա կարիքն ունեն։