Պեչենկան մեր առաջին հիվանդներից մեկն էր, և նրա պատմությունը միշտ կմնա մեր կլինիկայի հիշողության մեջ։ Երբ մենք առաջին անգամ տեսանք նրան, նա փոքրիկ, վախեցած լակոտ էր, որը չէր կարողանում նույնիսկ կանգնել իր թաթերի վրա։ Որպես թափառական լակոտ Վանաձորում՝ նա հայտնվեց ծանր իրավիճակում. մետաղյա ցանկապատը լուրջ վնասվածքներ էր հասցրել նրա հետևի թաթերին։ Նրա վիճակը ծայրահեղ էր։ Նա ընկած էր գետնին, անկարող շարժվելու, երբ Vermishyan Armine-ը և Nikolay Hovsepyan-ը գտան նրան։ Նրանք անհապաղ նրան հասցրեցին մեր կլինիկա, հասկանալով, որ առանց անհապաղ օգնության նա չէր կարողանա փրկվել։
Բժշկական զննության ժամանակ պարզ դարձավ, որ Պեչենկան ծանր վնասվածքներ ունի հետևի թաթերին, ինչպես նաև բազմաթիվ տզեր ու մակաբույծներ։ Նա կորցրել էր մեծ քանակությամբ արյուն, և նրա վերականգնման հնարավորությունները չափազանց փոքր էին թվում։ Սակայն մենք պատրաստ չէինք հանձնվել։ Մեր անասնաբույժները իրականացրին բարդ վիրահատություն՝ վերքերը կարելու համար, որից հետո սկսվեց երկար և դժվար վերականգնման շրջան։
Մենք պայքարեցինք նրա կյանքի համար նրա հետ միասին։ Ամեն օր նոր փորձություն էր՝ բժշկական միջամտություններ, հոգատարություն և Պեչենկայի անձնական պայքարը։ Նա դիմանում էր ամեն ինչին անհավանական տոկունությամբ։ Օր օրի Պեչենկան ուժեղանում էր, բուժում ստանում և աստիճանաբար վերականգնվում։ Երկու ամիս անց նա արդեն բավականաչափ ուժեղ էր և պատրաստ էր իր կյանքի նոր գլխին։
Vermishyan Armine-ի հոգատարության և աջակցության շնորհիվ Պեչենկան ստացավ երկրորդ հնարավորություն։ Նրա ճանապարհորդությունը դեպի ԱՄՆ հեշտ չէր, բայց այնտեղ նրան դիմավորեցին սիրով լի մարդիկ, ովքեր առաջին իսկ օրից նրան ուշադրություն և ջերմություն պարգևեցին։ Այսօր Պեչենկան ապրում է երջանիկ կյանքով՝ շրջապատված սիրով և հոգատարությամբ։
Պեչենկայի պատմությունը ևս մեկ հիշեցում է, թե որքան կարևոր է օգնել նրանց, ովքեր դրա կարիքն ունեն։
🐾 Կիսվեք այս պատմությամբ և տարածեք այն նրանց մասին, ովքեր փրկում են կենդանիների կյանքը։